>Moving on and never look back

Last night, nagising ako dahil sa tawag ng isang kaibigan na hindi ko alam kung kinakatay ba siya dahil sobrang makaiyak. Ang akala ko nag away na naman sila ng boyfriend niya pero wala naman akong nababalitaan na ganun dahil kung may problema ang bf nya mismong mag susumbong sa amin (barkada) na may problema sila. Pero ito pala ang totoong nangyari (kung nababasa nya itong blog ko I’m sorry pero I really intend na i-share ito sa iba and I’m sure maraming makakarelate), hindi siya umiiyak dahil may away sila ng recent boy friend niya kundi sa past na hindi pa rin siya maka-let go.

Kung hindi ako nagkakamali itong dahilan ng paghagulgol niya kagabi ay dapat tapos na 3 years ago pa. Pero sa kasamaang palad hindi siya maka-move on, ang story nasa mall sila ng bf nya kahapon at hindi lang twice kundi 3 times daw silang nagkasalubong nung guy sa mall, I don’t know kung sinasadya ba ito ng tadhana na magkita sila, pero ang awkward dito ay wala namang nangyari between them sa pagkakaalam ko. Dahil mas pinili daw nilang huwag ituloy ang bagay na iyon sa kanila. Hindi ko alam kung bakit at hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon aching pa rin ang kaibigan ko.

But why putting Yeng Constantino’s Di Na Ganun, I don’t know just what my friends undergoing right now, I can relate sa story niya at doon sa kanta ni Yeng.

Sa friend ko sorry talaga kung na-i-broadcast ko story mo rito. Peace :D!

addthis_pub = ‘YOUR-ACCOUNT-ID’;

Subscribe to Email Blast